Kto i dlaczego zabił Jewgienija Prigożyna? „Putin”? Szojgu? Czy pucz Prigożyna był reżyserowanym przedstawieniem?

Katastrofa samolotu Prigożyna: fakty i agenturalny medialny szum.

24 sierpnia 2023r., w rocznicę proklamowania „niepodległości” państwa ukraińskiego doszło do katastrofy lotniczej, w której zginęło kierownictwo korporacji najemników „Wagner”. Zginęli – założyciel i szef sztabu „Wagnera” Dimitrij Utkin (były członek SpecNaz GRU, pseudonim „Wagner”), „dyrektor generalny” firmy „Wagner” Jewgienij Prigożin (były członek kryminalnego podziemia Petersburga, biznesowo-korupcyjny partner W. Putina), szef aprowizacji i logistyki „Wagnera” Walerij Czekałow. Nastąpiło to po znaczących sukcesach militarno-politycznych formacji w Afryce, gdzie doszło do fali „dekolonizacji”. Szczególnie nieprzyjemny dla rozmaitych grup interesów był niedawny przewrót we francuskiej neokolonii – Nigrze, skąd francuski przemysł nuklearny pozyskiwał 20% rudy uranu (Nigier był drugim co do wielkości (20%) dostawcą po Kazachstanie (27%) i przed Uzbekistanem (19%)).

Źródło: https://www.lemonde.fr/en/les-decodeurs/article/2023/08/04/how-dependent-is-france-on-niger-s-uranium_6080772_8.html
Jak zawsze w przypadku znaczących wydarzeń o charakterze wskazującym na „operację specjalną” w FR, „przestrzeń medialna” i „infosfera” sieci społecznościowych została szczelnie wypełniona „wersjami”. Przy czym zwraca uwagę, że media oficjalne „zachodu” sprawę rozdmuchiwały, a media FR – wyciszały.
„Wersje”, które rozeszły się w „sieci” i mediach „zachodu”
KTO?
– (zadaniowanych trolli FR) lotnicy zemścili się za „swoich” (poległych podczas buntu 23.06.2023) albo „osobista zemsta członka rodziny jednego z poległych” – te wersje propagowały trolle w mediach społecznościowych
– (kijowskich „blogerów” i propagandoszek typu Podoljak czy Szarij) zemsta Putina za wstyd i poniżenie, związane z ucieczką z Moskwy do wałdajskiego bunkra w dniu puczu i żenującym brakiem reakcji w obronie jego władzy – tłumów tych 146% popierających prezydenta obywateli FR – ta narracja była uzupełniana stwierdzeniem, że „Łukaszenko gwarantował umowę – oto co warte są jego gwarancje; Putin dał słowo – oto co warte jest jego słowo”
– (Lew Wierszynin) dogrywka między Szojgu a Prigożynem za plecami Putina
– (Siergiej Pieriesliegin) operacja francusko-amerykańsko-brytyjska, zorientowana na wygranie w Afryce czasu dla opanowania sytuacji w Nigrze i Mali oraz zapobieżenia „rozlewaniu się” fali „dekolonizacji” po kontynencie afrykańskim
– (Sołowiow) operacja SBU
JAK?
– (ukraińska) samolot został zestrzelony z rakietowego systemu przeciwlotniczego (zwracam uwagę, że spadł z 8km, a na tej wysokości „ręczne” zestawy nie wchodzą w grę, co wyklucza grupę dywersyjną z jakimś „Stingerem” – tu potrzeba zestawu samobieżnego typu „Buk” czy S-300, czyli sprawcą jest Ministerstwo Obrony FR)
– (rosyjska, m. in. W. Kwaczkowa) samolot został zniszczony bombą z zapalnikiem wysokościowym, wniesioną nieświadomie lub świadomie na pokład.
Są i wersje typowo „spiskowe”:
– to operacja specjalna, w ramach której Prigożyn poległ na niby i będzie działał dalej po operacji plastycznej – albo idzie na emeryturę, a na pokładzie był jego sobowtór lub osoba o identycznym imieniu i nazwisku

W całym tym chaosie „wersji” motłoch ma się – jak zwykle – pogubić i kompletnie nie wiedzieć, co w ogóle zaszło i jakie są tego konsekwencje.

System władzy w Federacji Rosyjskiej a natura „buntu Prigożyna”

Na początek chciałbym się rozprawić z liczną grupą czytelników, przekonaną, że „globalna mafia żydowska / Chabad Lubawicz / Schnerson / Ber Lazar kontroluje wszystko i wszędzie, wszystko przebiega według jej scenariuszy, w tym pucz Prigożyna i jego finał w postaci eliminacji Prigożyna”. Drogie robaczki, pozwólcie że ściągnę Was z Waszych spiskowych obłoków, w których sobie bujacie, na „udeptaną ziemię” …
Niewątpliwie w systemie mafijnych rodzin rządzących Federacją Rosyjską występują „tarcia”, czego najlepszym dowodem jest sam „pucz Prigożyna”. Natura tych tarć, jak to między rodzinami mafijnymi, jest finansowa a nie ideologiczna. Dodatkowo czytelnik powinien zrozumieć wagę wypowiedzi Prigożyna z czasów „puczu” – „marsz sprawiedliwości” nie był wymierzony w „Putina”, czyli SYSTEM mafijnej władzy w Federacji Rosyjskiej. Prigożyn wystąpił przeciw mafijnemu klanowi Szojgu, który to klan, wykorzystując swoje wpływy na „grupę kontrolującą Putina” (lub wręcz swoją bezpośrednią kontrolę nad „Putinem”) spróbował ZŁAMAĆ międzyklanowe mafijne „umowy” / „prawo” (podejrzewam, że to coś w rodzaju zmowy kartelowej – podział stref wpływów i „gałęzi” działalności między „rodziny”) i przejąć cudzą formację wojskową oraz jej zdobycze w Afryce. Bunt „rodziny” Prigożyna pokazał klanowi Szojgu, że siła jego „wieży”, jaką jest rozgrabiona przez ten klan do cna i zdemoralizowana do szpiku kości takim „zarządzaniem” oraz „dowodzeniem” armia FR, jest iluzoryczna, że wojsko nie podporządkuje się „dowódcom” w rozgrywkach międzyklanowych. Warto zwrócić uwagę na bierność FSB. W jednej z wypowiedzi Igor Girkin (Striełkow) [tej, czas: 15:42-17:40] ujawnił, że także policja i „Rosgwardia” Zołotowa zostały wysłane na ulice Moskwy z rozkazami NIEWCHODZENIA W STARCIA ZBROJNE z „Wagnerem”. Wprowadzono ich do Moskwy wyłącznie z rozkazami podtrzymania porządku publicznego – zapobieżenia zgromadzeniom masowym, zamieszkom i grabieży. W konflikcie między dwoma klanami pozostałe „rodziny” „umyły ręce”. SYSTEM okazał się nieodporny na użycie przez jeden klan przeciw drugiemu prywatnej formacji militarnej (zwracam uwagę na to, że taka bierność armii i pozostałych struktur nie obejmuje dowolnych formacji zbrojnych, pułk „Azov” miałby małe szanse dojechania z Rostowa do Krasnoje i mostu na rz. Oka w Sierpuchowie, 200km od Moskwy). Oczywiście w moją tezę o „nieodporności systemu”, głoszoną „z zewnątrz” możecie nie wierzyć, ale ewakuacja „elit” biznesowo-politycznych mafijnego państwa z Moskwy – nawet do innych krajów – nie pozostawia wątpliwości, że osoby „z wewnątrz” systemu (w tym „Putin” i Miszustin, którzy umknęli z Kremla do wałdajskich bunkrów) nie wierzyły w jego stabilność.
Jeszcze tylko mała uwaga odnośnie „wersji” o „reżyserowanym” charakterze „puczu Prigożyna”, dzięki któremu „wielki szachista” miał rzekomo sprowokować do ujawnienia całą piątą kolumnę, oraz sprowokować armię ukraińską do samobójczych, nieprzygotowanych szturmów w nadziei na dobicie się sukcesów podczas trwania zamieszania w obozie rosyjskim (w rzeczywistości armię ukraińską zatrzymali kuratorzy z USA, którzy chcieli uniknąć efektu domina i rozsypania się całego putinowskiego systemu, który – jak widzimy – znalazł się w stanie agonalnym). Po pierwsze – w ramach tego „puczu” zostało zniszczone sporo cennego sprzętu – od śmigłowców szturmowych i śmigłowców specjalistycznych walki radioelektronicznej po latające centrum dowodzenia Ił-22M. Zginęli wyszkoleni specjaliści, których armii FR brakuje i bez mordowania ich w „inscenizacjach puczu”. Po drugie – w ramach reżyserowanego puczu nie bombarduje się w panice składów paliw na drodze kolumn jadących na Moskwę i nie bombarduje się dróg, po których jadą pojazdy cywilne (a cywilom też się oberwało). No i po trzecie – gdyby „pucz” był inscenizacją – w jakim celu jedna z kolumn „Wagnera” miałaby jechać z Woroneża do składu taktycznych głowic jądrowych w Borysoglebsku (Борисоглебск)? To wszystko – pomijając próbę schwytania Szojgu i Gierasimowa w Rostowie (oraz prawdopodobną próbę ich zabicia w ww. zestrzelonym Ił-22M).

Piszę to wszystko, by zamknąć sprawę bredni, że „puczu nie było”, że to wszystko było „ustawione”, że „Putin kontrolował sytuację”. Nie, nie było „ustawione”, nie kontrolował. Panika elit, ewakuacja rządu – to fakty. Zarządzona „z góry” bierność struktur siłowych Zołotowa i Patruszewa – to informacja niepotwierdzona, przekazana Igorowi Girkinowi (Striełkowowi) przez „kogoś” – wierzcie w nią lub nie, zdarzenia z Rostowa (gdzie Rosgwardia, FSB i policja pozostały bierne) dodają jej wiarygodności.

Cele puczu

Oczywiście o ile celem „rodziny” Szojgu było zlikwidowanie lub przejęcie „Wagnera” w celu przywłaszczenia sobie afrykańskich włości, o tyle celem „puczu” były nie tylko utrzymanie kontroli nad „Wagnerem” oraz afrykańskim „dorobkiem”. I nie tylko odsunięcie Szojgu i Gierasimowa (wraz z ich klanem). Jeśli ktoś pamięta jeszcze narracje Prigożyna z czasów poprzedzających pucz i z samego puczu, padły tam tezy, że wojna została rozpętana przez Szojgu w celu zdobycia laurów zwycięzcy, stopnia marszałka i przypięcia sobie kolejnej gwiazdy Bohatera FR (filmik, od 0:22). Prigożyn przed puczem udzielił kilku wywiadów (Интервью Евгения Пригожина (полная версия от 23.05.2023). Без комментариев, Пригожин Большое интервью 05 06 2023), z których jasno wynikało, że jego celem jest reorientacja polityki FR, zamknięcie wojny, zwalenie całej winy za rozpętanie wojny na Szojgu i jego otoczenie (z wyłączeniem „Putina”, jako gwaranta funkcjonowania mafijnego systemu FR). Narracje Prigożyna były mocno proukraińskie, łamały linię propagandy oficjalnej (w kwestiach denazyfikacji i demilitaryzacji, racjonalności wszelkich działań związanych z tą wojną). Prigożyn kokietował „zachód”, chciał zaprezentować się jako akceptowalny dla „zachodu” i … ludności Ukrainy „regent i następca tronu moskiewskiego”. Oferta Prigożyna dla przestępczych klanów Federacji Rosyjskiej polegała na zakończeniu wojny, której te „elity” nie chcą i na której tracą, na usunięciu „klanu”, który nadmiernie się wzmocnił (moim zdaniem – poprzez przejęcie kontroli nad „Putinem”) i podziale „aktywów” klanu Szojgu między pozostałe klany, przy zachowaniu „Putina” na stanowisku, jako demonstrowanej społeczeństwu fasady mafijnego systemu FR. Nie jest jasne, czy Prigożyn (pamiętamy – pisząc „Prigożyn” mam na myśli cały klan, ludzi za nim stojących w realnych strukturach władzy FR) nie planował późniejszej „odstawki” „Putina”. W każdym razie całe przedsięwzięcie Prigożyna miało sens wyłącznie jeśli wiązało się z zakończeniem wojny i zdobyciem w ten sposób poparcia „liberalnych” „rodzin” mafijnych oraz „zachodu”. Tylko w takim przypadku narracje prezentowane przez Prigożyna w jego powyższych wywiadach mają jakikolwiek sens.

Klęska puczu

Pucz nie powiódł się z kilku powodów. Kluczowa była ucieczka Szojgu z jego „atomową walizką nr 2” z Rostowa. Ta porażka najprawdopodobniej „ostudziła zapały” moskiewskiej siatki puczystów i „rodzin” niezdecydowanych, które w kluczowym momencie, zamiast aresztować „Putina” i Miszustina, pozwoliły im uciec z jądrową walizeczką nr 1 do wałdajskich bunkrów. Wbrew planom pozostawienia na miejscu „Putina”, jego zatrzymanie w początkowym etapie puczu było niezbędne – zarówno ze względu na atomową walizeczkę, jak i ze względu na zachowanie pozorów ciągłości władzy wobec otoczenia międzynarodowego (chodzi o to, że puczystom nie była na rękę delegitymizacja ośrodka rządzącego, bo przyznanie legitymacji nowego ośrodka przez „zachód” byłoby zbyt kosztowne politycznie [powrót do granic z 1991r., może denuklearyzacja, może – rozbicie państwa na bantustany] i ekonomicznie).

Mimo tych porażek pucz rozwijał się – i nie był pozbawiony szans na zwycięstwo. Prigożyn (samemu będąc częścią etnicznej mafii-oligarchii wysysającej krew z rosyjskiego narodu) mistrzowsko zrobił z siebie trybuna ludowego – rzecznika narodu w konflikcie z oligarchami. Naród nienawidzi „Putina”, którego 23 lata (nie)rządów doprowadziły masy do nędzy a państwo na krawędź upadku gospodarczego i administracyjnego – i to wszystko jeszcze bez wojny. Równie znienawidzony jest Szojgu wraz z jego kamarylą – zarówno za przebieg SWOjny, jak i za całokształt administrowania armią i flotą, kojarzony głównie ze złodziejstwem, nepotyzmem i bezprawiem. Oczywiście miłości narodu do „Putina” i koterii Szojgu nie powiększają masy inwalidów wracających z SWOjny ani góry plastikowych worków (obok gór papierków „zaginął bez wieści”, które zwalniają państwo od wypłaty zasiłków rodzinom poległych). Prigożyn wciąż mógł liczyć na przychylność mas. I … nagrodę pocieszenia w postaci ww. składu taktycznych głowic jądrowych w Borysoglebsku (Борисоглебск). Reżim „Putina” (czy też … Szojgu) stanął wobec alternatywy – pójść na konfrontację ze zdesperowanym i nie mającym niczego do stracenia Prigożynem (być może już wtedy zdradzonym przez mocodawców) i zaryzykować rewolucję społeczną oraz wojnę domową, albo – dogadać się. Resztę oficjalnej historii znamy. Prigożyn miał zniknąć z polityki wewnętrznej FR i zająć się Afryką, do której Szojgu wraz z jego mafią nie miał zostać wpuszczony. Takie rozwiązanie bardzo odpowiadało „rodzinie” Prigożyna, gdyż wojna na Ukrainie wiąże się ze zbyt wysokimi stratami personelu, który w innym miejscu (Afryce) można zaangażować w o wiele bardziej lukratywnych przedsięwzięciach. Na Ukrainie nie ma łupów, a wojuje się o wiele trudniej niż z „Murzynami” czy tam czwartoligowymi legionistami cudzoziemskimi.
Jeszcze jedna mała uwaga do roli Aleksandra Łukaszenki – skąd on w ogóle wziął się w tej „układance”? Sądzę, że jedynym wyjaśnieniem jest żądanie Prigożyna, by arbitrem w sporze był ktoś „spoza systemu” rodzin mafijnych. Dotychczas arbitrem w tym systemie był „Putin”. Jego arbitraż Prigożyn odrzucił, bo to stronniczość „Putina” – lub jego niezdolność do pohamowania żarłoczności klanu Szojgu – doprowadziła do konfliktu. Moja hipoteza w tej sprawie – „Putin” jako osoba (bądź trupa aktorska sobowtórów) i cały „pion władzy”, „mafijna rodzina”, został całkowicie podporządkowany klanowi Szojgu, co wprowadziło do „systemu” destabilizujące go „naprężenia” – Prigożyn domagał się od „Putina” „sprawiedliwości” całkowicie poważnie.

Dogrywka po puczu?

Z powyższego wynika, że konflikt klanów Szojgu i Prigożyna, który ma miejsce faktycznie i przejawił się w „gorącej wojnie”, nie został rozstrzygnięty, tylko zamrożony. Jego rozmrożenie było kwestią czasu, należy jednak pamiętać, że dla klanu Szojgu dobry moment na „rozmrożenie” nastąpiłby wtedy, gdy byłyby gotowe siły i zasoby, pozwalające przejąć afrykańskie włości bez ryzykowania ich utraty na rzecz „konsorcjum franko- anglosaskiego”, które dotychczas gospodarowało na terenach przejętych przez „Wagnera” dla „rodziny” Prigożyna. Z powodu trwającej SWOjny takich sił ani środków Szojgu nie miał i nie ma. Optymalną decyzją było więc pozwolić „Wagnerowi” pracować w Afryce – a nawet wspierać te działania. Tak by było, gdyby klika Szojgu była suwerenną rodziną mafijną. Głupie morderstwo kierownictwa „Wagnera” w niesprzyjającym momencie można więc wyjaśnić tylko w jeden sposób – niesuwerennoścą klanu Szojgu, jego podporządkowaniem właścicielom „konsorcjum franko- anglosaskiego”, czyli globalnej etnicznej oligarchii kapitałowej.

Rozmaici idioci (plus cała ukrobanderowsko-„zachodnia”, w tym oczywiście i polińska machina propagandy) natychmiast obwinili o morderstwo Prigożyna „Putina”. Polskim głupcom, którzy masowo uwierzyli w tą „wersję” zwracam uwagę na taki „drobiazg” – „Putin” (niezależnie czy jest „oryginałem”, czy „sobowtórem”, „suwerenem” czy „marionetką” jednej z rodzin mafijnych) ma z mordowaniem w chwili obecnej Prigożyna taki sam kłopot, jak klan Szojgu. To zabójstwo sprawia, że cały afrykański projekt może się zawalić i dla FedRosyjskich klanów mafijnych nic nie zostanie z tortu, który przejmą najemnicy z „konsorcjum franko- anglosaskiego”. Pomijamy już to, że „Putin” sam utworzył „Wagnera” jako siły zbrojne, które mogą działać poza „konstytucyjnym porządkiem” Federacji Rosyjskiej, jako „prywatna armia cara”, w dowolnym miejscu globu – bez konsekwencji wizerunkowych dla „cara”, Federacji Rosyjskiej, bez kosztów społecznych i zagrożenia stabilności politycznej, które pojawiają się, gdy „nasi chłopcy” wracają do domu w plastikowych workach. Czyli także w jego przypadku jedynym wyjaśnieniem rozkazu zamordowania Prigożyna byłaby jego podległość globalnej etnicznej oligarchii kapitałowej.

Oczywiście mord na Prigożynie jest również ciosem wizerunkowym dla „wojującego o reelekcję” „Putina”. „Putin” dał gwarancje bezpieczeństwa Prigożynowi, w przeciwnym razie Prigożyn siedziałby na Białorusi lub w Afryce. Czyli mord na Prigożynie to demonstracja wiarołomstwa lub – co gorsza – impotencji „Putina” na jego własnym podwórku. Przy czym od lat obserwujemy, że „Putin” wręcz obsesyjnie wywiązuje się ze wszystkich umów, które zawiera i przywiązuje do tego wielką wagę. Przynajmniej wokół takich „cnót” jest budowany jego wizerunek. Ze zrozumiałych względów: wiarygodność partnera handlowego ma krytyczne znaczenie dla jego zdolności zawierania kontraktów. A „Putin” pełni rolę handlowca w systemie klanów FR.

Jeśli więc klan „Szojgu” miałby mordować Prigożyna, to strzelałby sobie w danym momencie w stopę. Jednocześnie strzelałby w „twarz” (wizerunek) klanowi „Putina”, którego jest minimum sojusznikiem – a wiele wskazuje na to, że – właścicielem.

Podsumowanie

Przeprowadźmy podsumowującą analizę wielowariantową.
1. Jeśli klany Szojgu i „Putina” są podporządkowane „globalnej władzy” – wykonały rozkaz. Jeśli tak jest – projekty w Afryce zostaną „zwinięte”.
2. Jeśli klany Szojgu i „Putina” są niezależne od zarządu globalnej etnicznej oligarchii kapitałowej, to
2.1 w tym momencie nie miały powodu rozprawiać się z „kurą znoszącą w Afryce złote jaja” (czyli projekty afrykańskie będą kontynuowane),
2.2 chyba, że ceną „zamrożenia” wojny na Ukrainie było oddanie „nabytków w Afryce”, a zabójstwo Prigożyna jest elementem transakcji – jako np. uzasadnienie przed społeczeństwem FR dla wycofania z Afryki. Czyli nie dowiemy się, czy jesteśmy w rzeczywistości 1. czy 2.2.
2.3 Jeśli „Kreml” jest suwerennym graczem i wykluczamy 2.2, to takim przypadku – w warunkach istniejącego międzynarodowego konfliktu interesów – najbardziej prawdopodobne jest, że zabójstwo Prigożyna to operacja specjalna „konsorcjum franko- anglosaskiego”. Być może wykonana rękoma agentury SBU – na to wskazywałaby data zamachu – choć zbieżność dat z „dniem niepodległości” tzw. „Ukrainy” może być czysto przypadkowa – np. po prostu tylko do tego lotu miał dostęp agent CIA/MI6/DGSE/SBU. Czyli projekty afrykańskie Kremla będą kontynuowane.

Pomijając powyższe i nieskończoną liczbę nie uwzględnionych powyżej szalonych teorii spiskowych – przypominam, że prawdopodobieństwo, że była to „zwykła” katastrofa lotnicza – choć bliskie zeru, jest jednak większe od zera.