Prymasa Wyszyńskiego katolickie umiłowanie prawdy i rozumu

Czy prymas Wyszyński był politycznym analfabetą i głupcem, czy też świadomym że głosi brednie cynicznym łotrem, manipulującym naiwnymi katolickimi owieczkami dla celów politycznych kościoła rzymskokatolickiego? [Dopisek po latach: Wyszyński przez cały okres PRL prowadził politykę emocjonalnego konfrontowania społeczeństwa z władzami, tworzenia takich nastrojów społecznych i takiego konsensusu w kwestiach historycznych, by możliwie najbardziej delegitymizować socjalistyczne władze i jak najbardziej poszczuć Polaków na ZSRR. Kościół pod światłym przywództwem (niestety nie dla narodu polskiego, lecz interesów Watykanu) prymasa wspierał wszelkie środowiska jawnie lub potencjalnie opozycyjne wobec PRL i ZSRR, w tym oczywiście żydowskie środowiska trockistowskie (rzecz jasna „cudownie nawrócone” niczym Luna Brystygierowa), z których wyrósł najpierw KOR, a potem „Solidarność”. Wiele mówi się i pisze o „realizmie” Prymasa. I owszem – wykazał się on realizmem, kiedy zobaczył, że dekady jego głupiej polityki i propagandy doprowadziły nieszczęsny naród polski do takiego stanu umysłowego rozchwiania (zręcznie wyzyskanego przez trockistowskie dzieci „puławian”, wydziedziczone w 1956r. i 1968r.), że groźba nowego „Powstania Styczniowego” czy jatek w stylu Budapesztu 1956r. jest bardzo realna. Był więc Wyszyński strażakiem, który gasił pożar, który sam wywołał. Ot, katolicki realizm na miarę „santo subito” prymasa „tysiąclecia”.]

Nie cenię przesadnie tygodnika „Przegląd”, szczególnie z powodu jego odchyleń anty-antysemickich i zinfiltrowania przez (jak się zdaje polskojęzyczną) „liberalną lewicę” (której „lewicowość” sprowadza się do feminizmu, postaw proimigranckich, pro-LGBT i okazjonalnego kajania się w imieniu Polaków za niemiecką zbrodnię w Jedwabnem), niemniej w sferze odkłamywania historii II Wojny Światowej i mitu tzw. „żołnierzy wyklętych” trafiają się tam wartościowe teksty. Na marginesie jednego z nich pojawia się „perełka” odnośnie katolickiego umiłowania prawdy („prawda nas wyzwoli”) przez znany „autorytet” kościoła rzymskokatolickiego, prymasa Wyszyńskiego (znanego też z głupawego wychwalania samobójczych rzezi pokroju Powstania Styczniowego* i Powstania Warszawskiego**, dzięki czemu w kwestii tych absurdalnych rzezi katolickie owieczki mają dokumentnie nababrane w główkach). Poniżej interesujący epizod z dziejów „Tygodnika Powszechnego”:

Komentarz: to jest tylko mała ilustracja katolickiej troski prymasa Wyszyńskiego o prawdę tam, gdzie tej prawdzie jest nie po drodze z jego linią polityczną.

*

Komentarz: Powstanie Styczniowe było z góry oczywistą militarną klęską, jego efektem była katastrofa polityczna (upadek całego zainicjowanego przez Wielopolskiego procesu politycznego odzyskiwania suwerenności utraconej po Powstaniu Listopadowym) i ekonomiczna (konfiskaty i licytacje majątków ziemskich prowadzące do przejmowania za półdarmo ziemi przez Żydów). Ksiądz Wyszyński brał się za politykę, której nie rozumiał, z perspektywy „licytowania się na szlachetność”, „porywy serca” itp. banialuki. Polityka to sztuka „mierzenia zamiarów na siły”, bo konsekwencje przeceniania swoich sił są tragiczne i krwawe. Jeśli ktoś tego nadal nie rozumie po doświadczeniach lat 1863 i 1944, jest beznadziejnie głupi i powinien zostać pozbawiony możliwości mącenia ludziom w głowach.

**

Komentarz: „ojczyzna” nie doszła w ogóle do głosu w żadnych „układach międzynarodowych”, więc argument, jakoby „doszła do głosu” dzięki samobójczemu Powstaniu Warszawskiemu jest absurdalny. Efektem Powstania Warszawskiego były jedynie straty w ludziach i straty materialne. Oraz w pełni zasłużone bankructwo polityczne rządu londyńskiego i władz podziemnych. Powstanie Warszawskie dobitnie wykazało nicość intelektualną i słabość marionetkowego „rządu londyńskiego” i jego krajowej ekspozytury (jak również, po latach – nicość intelektualną „prymasa tysiąclecia”).

P.S.

Wybór, czy prymas Wyszyński był politycznym analfabetą i głupcem, niczego nie pojmującym z historii najnowszej narodu polskiego, czy też świadomym że głosi brednie cynicznym łotrem, manipulującym naiwnymi katolickimi owieczkami dla celów politycznych kościoła rzymskokatolickiego (a nie – narodu polskiego) pozostawiam refleksji czytelników.